เนิ่นนานเกินไปใช่หรือเปล่า ที่รักเราเริ่มหมดความรู้สึก
จึงเหลือแค่การจางลา ที่รอแค่เพียงการจากลา
เนิ่นนานมากมายเท่าไร ที่ร่างกายเราขาดการสัมผัส
จากเหตุผลที่อ้างกัน เพื่อการเลี่ยงการเจอกัน
ลมเจ้าเคยโบกโบย ได้พาพัดเราจนเจอะกัน
แต่คงไม่อาจกลับวัน ฉุดคืนหวนเราให้กลับไป
เพราะชะล่าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ
ทิ้งความหมายปล่อยมือ จากรักที่เราเคยกอดไว้
มันเนิ่นนานมากมายเท่าไร่ ที่เรื่องราวในใจเริ่มเปลี่ยน
คงดีถ้าเพียงแค่บอกลา แทนการขังกันในกาลเวลา เวลา เวลา
ลมเจ้าเคยโบกโบย ได้พาพัดเราจนเจอะกัน
แต่คงไม่อาจกลับวัน ฉุดคืนหวนเราให้กลับไป
เพราะชะล่าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ
ทิ้งความหมายปล่อยมือ จากรักที่เราเคยกอดไว้
ลมเจ้าเคยโบกโบย ได้พาพัดเราจนเจอะกัน
แต่คงไม่อาจกลับวัน ฉุดคืนหวนเราให้กลับไป
เพราะชะล่าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ
ทิ้งความหมายปล่อยมือ จากรักที่เราเคยกอดไว้
ลมเจ้าทําดั่งเพียง โบกพัดสองเราจนห่างกัน
และคงไม่อาจผลักวัน ฉุดคืนรักเราให้กลับมา
เพราะชะล่าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ
จึงต้องลา ล่าลา จบลงด้วยการต้องจากลา